Politieke uitspraken De politie, onderaan in de pikorde. Gewoon kop houden en doen wat de Haagse elite voorschrijft. Dat is gemakkelijk, dan kan je het falen van de politiek op het gebied van veiligheid en leefbaarheid afwentelen op de institutionele kop van jut, de politie. Het heeft lang geduurd, maar gelukkig is er bij de politie iemand opgestaan die duidelijk zegt tabak te hebben van de bedilzucht uit het Haagse en van de regelzucht die bijna dagelijks verandert. Om het maar niet te hebben over de geruchten over één nationale politie. De Amsterdamse hoofdcommissaris Jelle Kuiper heeft er, gezien zijn uitlatingen in de media, schoon genoeg als kop van jut te worden gebruikt. En, zo werkt dat in Nederland, hij had het nooit mogen zeggen. Luisteren naar de mensen in de uitvoering dat kan niet, die moeten gewoon hun kop houden en uitvoeren wat opgedragen wordt. Gelukkig is er in Amsterdam nog een burgemeester die zijn politiebaas gelijk geeft. Hoewel, zijn ondergeschikte hoofdcommissaris had eerst bij hem moeten komen. De leiding van het politiekorps Noord-Holland Noord steunt Jelle Kuiper in zijn kritiek op de minister van Binnenlandse Zaken. In Amsterdam hebben wij nog een andere hoofdcommissaris gehad die regelmatig de toorn van de Haagse elite over zich heen kreeg. Eric Nordholt durfde de degens te kruisen en dan riepen ze in koor, 'Laat die man zijn mond houden. Hij doet politieke uitspraken en dat kan en mag niet.' Nordholt had daar gelukkig maling aan en zijn gevleugelde woorden waren: "Ik doe geen politieke uitspraken, ik doe politiek onwelgevallige uitspraken." Zijn Kuiper en z'n voorganger Nordholt dan geen echte democraten die de politiek de politiek laten? Integendeel, voor beiden geldt dat zij in hun ondergeschikte rol de besluiten van het bevoegd gezag volledig uitvoeren. Mogen zij zich dan niet in de discussie mengen en aangeven dat de beleidsmakers het met hun zig zag beleid wel erg moeilijk voor de uitvoerders maken? Zij mogen het niet, zij moeten het. Natuurlijk wordt dan direct geroepen dat daar de geëigende kanalen voor zijn. Via de burgemeester of de hoofdofficier van justitie. De praktijk leert dat die kanalen nogal eens verstopt zijn. Rapporten dan? Ik weet uit mijn tijd bij de politie dat er legio rapporten vanuit de politie zijn geschreven over de problematiek van veiligheid en leefbaarheid. Als daar dan ook nog het probleem van de allochtone jongeren bij kwam, verdwenen die rapporten in de onderste la en werd er ook niets mee gedaan. Helaas is het in de politiek nog steeds zo dat problemen pas echt worden besproken als het in de media wordt aangekaart. In een echte open democratie wordt door ministers niet zo heftig gereageerd op uitlatingen van een hoofdcommissaris. Of komt het omdat de minister wel voelt dat hij faalt in het veiliger en leefbaarder maken?