Kapper

'M'n kluppie is gedegradeerd. Ik ga niet naar de laatste wedstrijden, het gaat nergens meer om. Zondag heb ik iets veel leukers gedaan, lekker roeien met mijn kleinkind.' Ik zag het al aan z'n gezicht. Een beetje chagrijnig. Dat was het hele seizoen al een beetje zo. 't Liep gewoon niet. Het lag natuurlijk aan al die blessures. Maar liefst vijf jongens, belangrijke krachten voor het eerste elftal zaten langdurig in de lappenmand. Dan het mistroostige gezicht dat hij er bij trok, 'Niet zulke lekkere blessures, knieschijven, gebroken benen. Ja, dat soort allemaal.' Ik kom nog altijd bij mijn ouwe kapper in Amsterdam, vlak bij het hoofdbureau van politie. Dan hoor ik de laatste mooie en minder mooie verhalen. Ook over mijn oud-collega's, want een aantal laat zich daar ook een nieuw kapsel aanmeten. En dan het voetballen. Een fervent supporter van een vierde klasser en dan nu volgend seizoen vijfde klasser. 'Ach in de laatste wedstrijden, die toch nergens meer over gaan, laat hij wat A-junioren meespelen.' Ik hoefde alleen maar een beetje te knikken. 'Dat is toch prima.' zei ik voorzichtig. 'Ja, ja gelijk heeft ie, maar ik kom de laatste wedstrijden niet meer.' Zijn schaar ging wat sneller dan gewoonlijk heen en weer. Ik was blij dat ik niet bij hem in de stoel zat. Hij zal in die kwaaie bui je haar verpesten. Neen, dan Frans, zijn medewerker, dat is mijn kappertje. Weet precies wat ik wil. 'Frans ze mogen niet zien dat ik bij jou ben geweest.' 'Ach' grapt Frans dan, 'Ik zal er wel een stukkie aanknippen. Frans houdt helemaal niet van voetbal. 'Een stomme sport, waarbij ze elkaar ook nog het ziekenhuis in schoppen.' Frans houdt van kick boxen, gewoon boxen en Free fight. Laatst was ie in Rotterdam verdwaald. Moest ie naar Ahoy, kwam hij in de Haven van Rotterdam terecht. 'Dat is zo onoverzichtelijk. Je verdwaalt er gewoon.' Frans houdt ook van rust in z'n vakantie. Niks geen gedoe, gewoon zitten met een pilsje of wat ander geestrijk spul. Ik mag mijn kapper Frans wel. Niet zo'n type die je van alles probeert aan te smeren. Ach ja, één smeerseltje wel. Volgens Frans krijgt mijn grijze haar na verloop van tijd een beetje een gele gloed. Dat is volgens hem niet mooi. 'Daar heb ik wel wat voor' vertelde hij mij een tijdje geleden. Hij pakte een flesje shampoo met op het etiket een mannenkop met schitterend zilvergrijs haar. 'Daar doen wij jouw haar in het vervolg mee.' Wel een gedoe, als dat spul in mijn haar gesmeerd is, moet ik zo tien minuten blijven zitten en dan uitspoelen. Of het helpt? Ach, ik zit zo wat langer en de mooie verhalen hoor je uiteindelijk bij de kapper. Dat is smullen.