Ontvoerders Eindelijk kan er een streep gezet worden onder de ontvoeringszaak van Alfred Heineken en zijn chauffeur Ab Doderer. De laatste ontvoerder die nog een deel van zijn straf moet uitzitten, Frans Meijer, zette het afgelopen weekeinde voet op Nederlandse bodem. Gelukkig is het voor de ontvoerders van de biermagnaat en zijn chauffeur slecht afgelopen; gestraft, geliquideerd of ondergedoken in een Zuid Amerikaans land. Een ontvoering is één van de meest verschrikkelijke misdrijven.De ontvoerders kun je niet anders bestempelen dan lieden van een zeer laag allooi. Geldzucht bevredigen door anderen van hun vrijheid te beroven. Voor familieleden van de ontvoerden is dit misdrijf een nachtmerrie. 'Ze willen alles geven om hun geliefden weer thuis te krijgen. De ontvoerders weten dat en dreigen dan ook met de meest verschrikkelijk zaken om de druk op te voeren. 'Geld moet betaald worden anders loopt het met de ontvoerden slecht af.' Voor mij was in 1983 deze ontvoering de eerste grote zaak die ik als voorlichter van de Amsterdamse politie meemaakte. Dag en nacht werkte een groot aantal politiemensen aan deze ontvoering om Heineken en Doderer vrij te krijgen. Het betekende een grote aanslag op de capaciteit van de politie en terecht. Ontvoeringen mogen absoluut niet lonend worden.Criminelen die dit doen moeten koste wat kost gepakt worden. Nederland was terecht volledig in de ban van deze ontvoering. De media stonden er bol van. Uiteindelijk werden Heineken en Doderer bevrijd. Ogenschijnlijk ongeschonden. Toch niet, deze ontvoering heeft geweldig veel invloed gehad op het verder leven van zowel Heineken als Doderer. Freddy Heineken is helaas inmiddels overleden. Ze werden onder erbarmelijke omstandigheden vastgehouden, zeg maar vastgeketend, in een loods in het Westelijk havengebied van Amsterdam. Een tijdje geleden ben ik in die loods geweest. Alles is nog in dezelfde staat als toen. De ringen aan de muur, de kettingen waarmee ze zaten vastgeklonken. Als je daar even gaat zitten dan besef je wat het voor Heineken en Doderer moet hebben betekend. Vastgeklonken in een ruimte achter een dubbele wand en maar afwachten wat ze met je doen of van plan zijn. Gelukkig hebben de ontvoerders weinig plezier gehad van hun misdaad. Frans Meier is terug en gaat nog een paar jaar brommen. Eind 1983 zei hij tegen een verslaggever, 'Ik werd soms misselijk van mezelf. Als ik Appie Doderer in zijn cel zag zitten, kwam ik er huilend uit. Maar je kon niet meer terug.' Toch zielig voor zo'n ontvoerder. Misselijk van zichzelf en hij kon niet meer terug. Flauwe kul verhaal. Heineken is nog één keer terug geweest in de loods. Hij kwam binnen, heeft even in de ruimte gezeten en is zonder ook maar iets te zeggen weer vertrokken. Dat zegt meer, maar dan ook veel meer dan een loos huil verhaal van een ontvoerder.