Eurogekte

Het is in Nederland nooit goed of het deugt niet. "Wij hebben er vertrouwen in", kunnen wij gewoon niet uit onze strot krijgen. Zwartgalligheid troef. Neem nu de invoering van de euro. De grootste rampen zouden zich over ons voltrekken. Nederland aan de euro, dat kan absoluut niet goed gaan. Het geldverkeer zou een grote chaos worden. De media stortte zich met volle overgave op de invoering, of liever gezegd op de grote problemen die er zouden moeten komen. Allerlei figuren, al dan niet als deskundige opgevoerd, werden voor de camera's en microfoons gesleept om te vertellen dat de euro ellende in de nacht van oud op nieuw al zou beginnen. Toen de ramp wegbleef, dat kon natuurlijk niet, werd het tijdstip van de ramp steeds verschoven. Bezorgde gezichten op de televisie. Er moest een ramp komen. Dan toch zeker op twee januari, dat zou dan de rampdag worden. Weer niet, het liep eigenlijk op rolletjes. Iedereen die ook maar iets met de invoering te maken had, werd aangeklampt. "Is er toch ergens niet een ietsje pietsje mis gegaan?" Let op zaterdag, dat wordt de rampdag. 's Morgens, weer niet. "Nou ja, riep zo'n figuur van de winkelorganisaties, "Let op, het wordt rond het middaguur weer precair." Of de duvel er mee speelde, ook rond het middaguur ging het allemaal goed. Jammer, het ging goed en dat mag gewoon niet. Natuurlijk werd iemand opgevoerd, die wel wist waarom het allemaal goed was gegaan. Cultuurhistoricus Thomas von der Dunk, "Als de gulden toch gaat verdwijnen, dan willen we er ook direct van af. Geen rompslomp; als het moet, dan moet het maar." Om cultuurhistoricus te worden moet je volgens mij hard en lang studeren. Maar goed, in Nederland zeiken wij altijd. Neem nu de Europese kampioenschappen voetballen. Nederland zou helemaal in puin liggen door die verschrikkelijke hooligans. De politie, die kon dat absoluut niet aan. Een fractievoorzitter van een politieke partij wilde zelfs het leger inschakelen. Nederland lag helemaal niet in puin. Het ging allemaal goed, het werd zelfs een groot feest. Er was wel een rampje, dat waren de strafschoppen van het Nederlands elftal. De ballen gingen alle richtingen op behalve in het netje. Toen het supportersgeweld uitbleef en het allemaal goed was verlopen riepen de schreeuwers van het Haagse Binnenhof, "De Olympische spelen moeten we nu proberen binnen te halen." En hoe zat het met het millennium? Precies hetzelfde. Bijna het hele openbare leven in Nederland zou tot stilstand komen. Mensen opgesloten in liften. De stroom zou uitvallen. Op van de zenuwen zaten de hotemetoten in het commandocentrum in Den Haag. En wat gebeurde er, niets. Er is nog wel links en rechts gezocht, maar helaas men kon niets vinden. Jammer dat het allemaal goed ging, want dat mag in Nederland niet.