Patatgeneratie 'n Mooie kop in de krant, "Gouden lichting eindigt als generatie nix." Onze bondscoach en amateur psycholoog Louis van Gaal wist wel, maar eigenlijk ook weer niet, waar de uitschakeling van het Nederlands elftal aan lag. Tijdens een persconferentie zei hij het wel niet met zo veel woorden, maar toch, die patatgeneratie. Gewoon slappe hap en een slap excuus. Journalisten vragen en dan moet je toch wat. Het echte bikkelen, dat kunnen ze niet. En die mentale hardheid, volgens van Gaal ook een kwaliteit en volgens hem mist een aantal spelers die. "Maar" zo ging Louis verder, "als alles goed gaat, gaat het ook heel erg goed." Dat is een waarheid als een koe, als alles goed gaat, worden er geen fouten gemaakt. "En" zegt de bondscoach, "Op die momenten als het goed gaat, is Nederland in zowel technisch als tactisch opzicht top of the bill." Mooi gesproken, Louis. Zo lust ik er nog wel een paar. Zeg gewoon, wij hebben stom gevoetbald. Ik heb verkeerd gewisseld. Wij dachten, ach die Ieren, die pakken we even. Zeg toch beste bondscoach, dat de over het paard getilde, miljoenen verdienende voetballers gewoon niet beter kunnen. Maar ja, denk je dan, als Patrick die opgelegde kans er in had geknald, dan! Als Boudewijn de binnenkant van het doelnet had beroerd, dan, ja dan waren we misschien toch nog naar Japan en Zuid-Korea gegaan. Dan waren de koppen op de voorpagina's van de kranten nog vetter en groter geweest en de voetbaluitzendingen op de tv, die al tot mijn grote ergernis het leeuwendeel van de zendtijd opslokken, nog uitgebreider en maffer. En Louis, jij was tot held van de natie uitgeroepen. Dan had je niet over slappe mentaliteit van een aantal spelers gesproken. Die waren door jou de hemel in geprezen. Niks patatgeneratie. Je ziet dat ze kunnen bikkelen. Maar helaas, de Ieren waren in tactisch en technisch opzicht top of the bill en als, als, daar hebben wij niets aan. Voor de wedstrijd wist Louis het wel, "Wij gaan naar de wereldkampioenschappen." Wisten wij toch allemaal. Dat varkentje moest nog even gewassen worden. Is het erg dat wij volgend jaar niet mee doen? Vergaat de wereld nu? Wat maakt het uit, misschien is die uitschakeling wel mooier. Hebben wij tenminste iets om over te zeiken. Kunnen grote mannen, vrouwen zie je nog niet als deskundige zitten naast Mart Smeets en zijn kornuiten, met ernstige gezichten nog weken, maanden ja zelfs jaren zeuren over die verloren wedstrijd op Lansdowne Road. Een wedstrijd die gewonnen werd door een echte eenheid, bondscoach, gekleed in sweater, kortebroek en voetbalschoenen en pure voetballers die met bezieling en bevlogenheid knokten voor volk en vaderland. Kunnen onze voetballers en de bondscoach in driedelig grijs nog wat van leren.