Komkommertijd

In de media is het nu echt komkommertijd. Als politiewoordvoerder had ik er jaarlijks mee te maken. Ik noemde het de tijd van de gestolen fietsen. Die waren plotseling interessant. Steevast kreeg ik in deze komkommerperiode daar dan vragen over. Journalisten belden ook wel met:"Klaas heb je nog iets, wij zoeken ons rot om verhalen en er is niks." Ik zorgde wel dat ik een paar aardige verhalen had liggen. Als er ook maar cijfers bij genoemd werden. Daar waren journalisten gek op. Aardig om de beeldvorming van het politiekorps wat op te poetsen, dacht ik dan. Ja, waarom zou je er geen gebruik van maken. Zo moet het multi disciplinair onderzoeksinstituut naar de relatie tussen mens en dier ook gedacht hebben. Ik had van het instituut nog nooit gehoord, maar dat is niet zo vreemd, want in Nederland struikelen wij al jaren over allerlei soorten onderzoeksinstituten. Wat zou ons landje er beter uitzien, zonder al die onderzoeksinstituten. Maar goed, nu eens geen fietsendiefstal maar hondenpoep. Al jaren de grootste ergernis. Amsterdammers zeggen, neem bij het centraal station een aanloop en je glijdt zo naar de rand van de stad. Ik weet nog dat ik voor een krant verslag deed van gemeenteraadsvergaderingen, er soms een hele vergadering geouwehoerd werd over hondenpoep en het al dan niet aanlijnen van deze viervoeters en vervolgens werden miljoeneninvesteringen afgedaan met een hamerslag. Terug naar de voorzitter van het onderzoeksinstituut. Die zegt dat er een landelijk informatiepunt moet komen, waar de hondenpoepbestrijders hun informatie kunnen halen. "Want het gaat zo niet goed" aldus de voorzitter, "Het is gewoon een rotzooitje. De gemeenten snappen er niets van. En iedereen maar opnieuw het wiel uitvinden." Zij geeft voorbeelden. "Er zijn gemeenten die hebben speciale hondentoiletten, maar maken die niet goed schoon en honden willen een schoon toilet." Dat kan ik ook nog wel bedenken, er is geen hond te vinden die op een vies toilet wil. Ik pik ook geen vies toilet, honden dus ook niet. Zij leggen hun drollen dan ergens anders neer, op een plekje bij mij of bij een ander op de schoon geboende stoep. Ergernis bij de hond, bij de baas en bij de buurt. Een ander voorbeeld van een gemeente die er ook niets van snapt. Loop je in die gemeente met een schepje en een zakje, heb je eindelijk de hond zo ver dat ie een lekkere hoop legt, is er geen bak waar je dat straatgebakje in kunt gooien. Wat moet je met zo'n zakje met een warme drol er in? Hond in de war, baas in de war. Ellende alom. De voorzitter van het multi disciplinair onderzoeksinstituut,"Er moet nu echt overleg komen. Het kan zo niet langer. Een landelijk hondenpoepbeleid, moet er absoluut komen." Ja, ja, wij zakken weg in de hondenpoep. Heerlijk toch die komkommertijd!