Nationale Pispaal Je zult maar bij de Nederlandse Spoorwegen werken. Onze nationale pispaal. Door velen beschimpt en zwart gemaakt. En de media, die heeft zich met gretigheid op het slachtoffer gestort. Medelijden heb ik met de mensen die er werken. Dagelijks slepen ze zich met het pakje brood onder de arm naar de trein, om weer van de reizigers op hun kop te krijgen omdat een trein is uitgevallen, te laat komt of te laat vertrekt. Gaat alles goed, dan krijg je nog geen schouderklopje, want je werkt nu eenmaal bij onze nationale pispaal. En iedereen doet mee, ook de politiek. Want het is zo gemakkelijk om negatief mee te kletsen. Zelf hebben ze klonten boter op het hoofd. Ging het zo goed toen Den Haag zich er nog volop mee bemoeide. Natuurlijk niet. Misschien ging het toen een stuk slechter. Hebben ze de spoorwegen wel voldoende ruimte gegeven om er een goed bedrijf van te maken? Ik denk het niet. Nu roepen ze om het hardst dat de minister moet ingrijpen. Laten wij hopen dat dat niet gebeurt. Onze minister van verkeer en waterstaat blinkt niet uit door het nemen van adequate maatregelen. Want hoe zat het ook maar weer met het rekeningrijden en de tolpoorten? Een faliekante mislukking. En de drogreden was dat er bij elke tolpoort een politieman moest staan omdat anders de poorten vernield zouden worden. Wat uiteindelijk over bleef is een schatkistspekkende kilometerheffing. Waarom hoor ik de leiding van de Nederlandse Spoorwegen niet. Zij hebben niet zo'n slecht bedrijf in handen. Het kan niet anders, er gebeuren vast ook veel goeie dingen. Waarom laat die directie zich door iedereen als pispaal gebruiken. Bijt eens een keer van je af. Laat de directie eens knokken voor het personeel. Steek die eens een hart onder de riem. Dagelijks vertrekken veel treinen op tijd. Als het personeel alleen maar negatieve verhalen hoort en wordt beschimpt dan durf je toch nauwelijks te vertellen dat je bij het spoor werkt. Luister naar het personeel, het zijn de professionals. Alles kan niet van bovenaf geregeld worden. Mensen op de werkvloer weten vaak het beste hoe problemen moeten worden opgelost. Die erkenning, dat je professional bent, maakt dat je weer trots wordt op het bedrijf waarvoor je werkt. En trots hebben de mensen van het spoor nodig. Dan daalt het ziekteverzuim en wordt treinuitval en te laat vertrekken minder. Dat er te weinig conducteurs en machinisten zijn, komt niet omdat NS een slechte naam heeft. Te kort aan personeel voel je bij elk bedrijf. Maar bij de spoorwegen wordt krapte op de arbeidsmarkt meteen in het negatieve getrokken. Maar ja, dat hebben het bedrijf en directie aan zichzelf te danken. Dan moet je je maar niet als nationale pispaal laten gebruiken.