Oplossen is niet onmogelijk Iedereen die mij en mijn programma kent, weet dat ik elk probleem serieus neem. De kwestie van de ‘pleegkinderen Lindeman’ neem ik extra serieus. Afgelopen zaterdag ging de aflevering van de mediator over mevrouw Lindeman uit Almere. Zij knokt voor haar kleinkinderen, die zij in huis heeft genomen. Haar dochter kan die kinderen onmogelijk zelf opvoeden. Zonder mevrouw Lindeman zou het met de kinderen absoluut totaal verkeerd aflopen. Oma Lindeman heeft haar verantwoordelijkheid genomen, maar wie gaat haar helpen en tegen wie moet ze vechten. Absurd gewoon, ze vecht notabene tegen instanties die haar juist zouden moeten helpen, maar dat niet doen! Het betreft hulp waar de kinderen eigenlijk recht op hebben. Want als ouders niet voor hun kinderen kunnen zorgen, kan een ander pleegouder worden. Een bijzondere soort pleegouders zijn opa’s en oma’s die voor hun kleinkinderen zorgen. Ook pleeggrootouders hebben recht op hulp en financiële steun. Oma Lindeman zorgt voor haar kleinkinderen maar krijgt geen hulp. Alle instanties hebben, zoals zij het noemt, ‘een dichtgelast loket’. Sinds december zijn we al met deze uitzending bezig, producent Melvin Simons van de Filmboulevard en ik. In die tijd ontdekten we dat Lindeman en haar kleinkinderen geen uitzondering zijn. Mevrouw Lindeman is niet de enige “pleeggrootouder in de knel”. Het is een misser in de wetgeving. Maar ja, als zij haar gelijk krijgt, schept dit een precedent, moet er een hoop geld worden betaald aan al die pleeggrootouders. Wie dat dan moet betalen? Die instanties natuurlijk! Zal het dan voor de Raad voor de Kinderbescherming, Jeugdzorg, Pleegzorg en anderen een centenkwestie zijn? Willeke Lindeman heeft haar verantwoordelijkheid genomen. Wanneer nemen al die instanties hun verantwoordelijkheid? Want wat zal het de samenleving kosten als het de kinderen de verkeerde kant op gaan? Ik heb zelf (weer) gemerkt hoe instanties de deur dichtsmijten. Zowat in je gezicht zelfs. Half Nederland heb ik afgereisd en afgebeld om die deur open te krijgen. Staat die deur weer op een kier, dan is er namelijk kans op mediation. Nee, een gesprek tussen de instanties en grootpleegouder Willeke heb ik niet kunnen regelen. Maar misschien heb ik iets belangrijkers bereikt. Mijn tocht bracht mij namelijk in contact met politici. Ik sprak met diverse politici, waaronder landelijke, die mij toezegden deze kwestie bij de minister aan te kaarten. Zo wordt niet alleen Lindeman geholpen, maar ook al die andere pleeggrootouders in de knel. In één van de komende afleveringen kom ik op deze zaak terug. Iets waar ik ook op terug zal komen is de deeltaxi. Dat gaat nog steeds niet goed. Helaas, helaas. Afgelopen vrijdag was het weer raak. Een oudere mevrouw belde huilend naar de redactie. Of ik al wist hoe het zat met de deeltaxi. En zaterdag hoorde ik van een mevrouw die de deeltaxi niet meer belt omdat het te vaak mis gaat. Zij ook al! Bij de Almeerse Ombudsman zijn dergelijke klachten ook terecht gekomen. De Ombudsman rapporteerde namelijk onlangs een toenemend aantal klachten. De stijging is maar liefst tien procent en veel van die klachten gaan over collectief vervoer. Dus de gebruikers van de deeltaxi hebben talloze malen geklaagd en wat is er aan gedaan door de gemeente en de wethouder? Tot nu toe helemaal niets! Ja, ze zullen zeker veel hebben vergaderd, maar daar rijdt geen deeltaxi door op tijd. Gemeenteraadslid, en kersvers Ridder, Frits Huis heeft aan de bel getrokken. Hij noemt het dan ook een grote schande. Ik zelf noem het, ‘Ouderen die hulp nodig, gewoon in de kou laten staan.’ Daarnaast signaleert de ombudsman het en waren de problemen in mijn programma te zien. Van meerdere kanten is de gemeente dus op dit probleem gewezen. Waarom het nog niet opgelost is, zoek ik binnenkort uit. Of dat iets oplevert? Volg mijn tv-programma ‘De Mediator’of deze column en u weet het!